Trauma/dysocjacja
Trauma z greckiego oznacza "ranę, przebicie skóry, uszkodzenie powłoki cielesnej". W psychologii DSM-IV definiuje traumę jako zdarzenie, w którym człowiek doświadczył, był świadkiem lub miał styczność ze zdarzeniem związanym z faktem lub niebezpieczeństwem śmierci, poważnego zranienia lub naruszenia nietykalności fizycznej jego samego lub innych osób.
U osoby, która doświadczyła traumy, w późniejszym życiu mogą występować rozmaite objawy np.:
nieustanne poczucie nieszczęśliwości, zmienne nastroje, częste stany depresyjne, myśli samobójcze, samouszkadzanie, złe czucie się we własnym ciele, brak poczucia własnego ciała, poczucie odrętwienia, zamrożenia, odłączenia od siebie, świata, oglądanie życia jakby przez szybę, poczucie jakby miało się w sobie kilka różnych osób.
Osoba, po to by przeżyć, posługuje się mechanizmem dysocjacji, odszczepiając części swojego doświadczenia.
W wyniku traumy psychika i osobowość człowieka ulega jakby "fragmentacji", pokawałkowaniu. Pojawiają się pęknięcia i jednolita całość rozbija się na kawałki. Człowiek często nie pamięta samego traumatycznego zdarzenia (amnezja), ale meczące go przez długi czas objawy wskazują na to, ze coś trudnego się stało.
W czasie terapii, w bezpiecznej atmosferze, w dobrej i rozumiejącej relacji z terapeutą można przywrócić pamięć, usunąć objawy, posklejać kawałki psychiki w jedną całość, tak by pomimo trudnej przeszłości, człowiek mógł dobrze, sensownie i satysfakcjonująco żyć w teraźniejszości.
Jestem członkiem ESTD - Europejskiego Towarzystwa Traumy i Dysocjacji.